Εθισμένοι στη σκέψη
Εθισμένοι στη σκέψη
Ως εξάρτηση ορίζεται επιστημονικά η κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται από την επιτακτική ανάγκη για λήψη μιας ουσίας σε συνεχή ή περιοδική βάση και διακρίνεται σε ψυχολογική και σε σωματική εξάρτηση.
Εξαρτημένο μπορεί να είναι ένα άτομο από ουσίες, αλκοόλ, φάρμακα, από ανθρώπους όπως έναν φίλο, έναν σύντροφο, την οικογένεια αλλά και από καταστάσεις όπως μία σχέση ή ακόμη συνήθειες της καθημερινότητας όπως το κάπνισμα κ.λπ.
Εκτός όμως από αυτά τα είδη εξάρτησης καθημερινά βιώνουμε έναν εθισμό βαθύτερο και πολύ καλά συγκαλυμμένο – τον εθισμό στη σκέψη. Μπορείς απλά να δοκιμάσεις να μη σκέφτεσαι έστω για μερικές στιγμές και τότε θα δεις ότι η σκέψη είναι κάτι με το οποίο είμαστε ανεξήγητα στενά δεμένοι μαζί του. Λίγα δευτερόλεπτα δοκιμής απαλλαγής του νου από σκέψεις και σύντομα αρχίζουν να ξεπηδούν ανεξέλεγκτα σκέψεις όπως “Να θυμηθώ να πάω το αυτοκίνητο για επισκευή” ή “Το Σάββατο θα πάμε με τα παιδιά βόλτα στο τάδε μέρος” ή ακόμη “Πεινάω” και “Μετά θα κάνω μπάνιο”, μέχρι που συνειδητοποιείς ότι απομακρύνθηκες αρκετά από τη “σιγή του νου”, όπως αναφέρει και ο Ινδός φιλόσοφος Κρισναμούρτι.
Γιατί όμως είμαστε τόσο έντονα εθισμένοι στη σκέψη; Τι θα συμβεί αν πάψουμε για λίγο να σκεφτόμαστε; Αν σιωπήσουμε έστω για λίγο την ανάγκη να απασχολούμε συνεχώς το μυαλό μας;
Τότε θα μείνουμε με τον εαυτό. Και πώς έφτασε ο άνθρωπος να πιστεύει πως μέσα του κρύβει ένα τέτοιο “θηρίο” που τόσο πολύ τρέμει να μείνει μαζί του; Μήπως έχει έρθει η ώρα να αρχίσουμε να μαθαίνουμε τι σημαίνει η αγάπη προς τον εαυτό μας και να αποδομήσουμε την εικόνα του θηρίου; Μήπως έχει έρθει η ώρα να αντιληφθούμε ότι η συνεχής σκέψη και καταγραφή είναι ένας τρόπος να αισθάνεται ο εγκέφαλος ασφαλής γιατί έτσι διδάχθηκε από πάντα να κάνει;
Ο νους μας είναι τόσο απασχολημένος συνεχώς που δεν επιτρέπουμε να υπάρχει ελεύθερος χώρος μέσα του. Και όσο δεν υπάρχει ελεύθερος χώρος θα υπάρχει σύγχυση. Για να υπάρξει χώρος στο νου χρειάζεται η καταγραφή του εγκεφάλου να αφορά μόνο ό,τι είναι πραγματικά σημαντικό. Ακόμη, χρειάζεται κάθε πρόβλημα να λύνεται αμέσως τη στιγμή που εμφανίζεται και να μην το κουβαλάμε από τη μία μέρα στην άλλη. Πόσο απλούστερη και ελαφρύτερη θα γινόταν η ζωή μας τότε; Πόσο περισσότερο θα μας επιτρέπαμε να μας αγαπήσουμε αληθινά;
Και μήπως τότε θα μας επιτρέπαμε να γνωρίσουμε τον πραγματικό εαυτό, την πραγματική φύση και ουσία μας;
